|
Yo!
Hello. Welcome to my blog. Read stories about my life
and everything under the sun. This blog is edited by ME. Copyrighted 2009 by misspiggiebanks.blogspot.com .
COPYCATS, Posers and Rippers are not welcome here! Strictly . Please leave a comment and thanks for viewing. Enjoy!
Hello! :)
I'm Richelle Anne de Castro Bartolome, normally called Chelle or Rich.
A 22-year old lady from Sta. Cruz, Manila who loves to express her randomness through her online journal. A Thomasian by heart. A counselor who loves to give advices but finds
it difficult to deal with her own miseries in love and life. An introvert, trying to live her life outside her box. And a hopeless romantic who would do
anything for her real prince charming. Ü Follow me?
More About Me.
Multiply.
Twitter.
Tumblr.
Friendster.
Photobucket.
Youtube.
Facebook.
i.ph.
E-mail me/
Y!M
Tagboard!
Ask Me Anything!
Affiliates.
Lalon
Chris
Kathleen
Paolla
Mhy
Fidel
Visit Pinoy Bloggers
Rewind.
 Ang Swerte Ko. :)
Update update lang. :)
Eh...
What I want for 2012.
Ayun oh.
Random. T____T
Bakit?
Ayoko na.
Mei conclusion ako... :)
Love Letter Technique.
Archives.
Credits.
morla | designer
fanny | basecode
photobucket | image
lovecandied, rebecca | material
License.
This work is licensed under a
Creative Commons Attribution
3.0 Philippines License.
|
Ang Swerte Ko. :)
Nag-away na naman kami nung monthsary namin. After ilang weeks, major major away na naman
nangyari samin. Ewan ko ba. Alam mo yung super hindi mo naman talaga ineexpect tapos mei
mangyayari pa lang ganun? I almost lost him - again. Oo, kasalanan ko. Katangahan ko. Panu
ba naman kasi, hindi ko na daw kasi sya binigyan ng kalayaang gawin yung gusto nya. Hindi ko
na sya hinayaan mag-grow which is para rin naman daw samin dalawa. Monthsary kasi namin yun.
Super excited ako the whole week for that day kasi yung day na yun ay pina-off ko pa sa
schedule nya sa supervisor nya para lang makasama ko sya ng matagal. Super yun yung
pinakahihintay kong highlight nung week na yun kasi nga super okay kami nung mga previous
weeks. Tapos nung night before, bigla bigla syang magsasabing meron daw silang team building
sa UNO at pinapapunta sya. Nainis ako. Alam mo yung iba pala yung mas uunahin nya kesa
sakin? Yun yung naramdaman ko nun eh. Super sumama yung loob ko nung time na yun kasi alam
kong iyon yung mas pipiliin nya kesa sa monthsary namin. Sumama yung loob ko kasi sinabi
nyang mei next time pa naman daw other than sa date na 21. Hindi na ako nakipagtalo sa kanya
after nun at binabaan ko na lang sya ng phone. Inexpect ko na lang din na uunahin nya talaga
yung team building na yun kesa sakin.
Super frustrated ako dahil dun. Kasi alam na alam kong ako na naman yung magiging masama
after all. Oo nga, ako nga yung masama pero kasi ang point ko lang naman eh nagplano kasi
ako na makasama sya at macelebrate yung araw na yun kasi nga monthsary namin yun tapos ganun
lang din pala di ba? Pero after that, I felt guilty. Especially nung inexplain nya na sakin
yung reason the day after kung bakit nya talaga gustong umattend dun sa activity na yun.
Alam ko naman yung point nya eh. Maiintindihan ko naman yun. Kaso lang, hindi nya rin naman
inexplain sakin ng maayos. Nagalit na rin kasi agad sya nun nagalit ako sa kanya. Ang labo
lang.
Hindi na rin sya tumuloy dun sa team building kasi nabadtrip na raw sya sakin at
makukunsensya daw sya kapag umalis pa rin sya habang ako, galit sa kanya. Nagkita na lang
din kami nung araw na yun at dun na namin napag-usapan yung lahat.
Muntik na naman syang nawala sakin. Alam ko at ramdam na ramdam kong gustung-gusto nya nang
bitawan yung mga salitang "Ayoko na". Alam na alam kong pag sinuggest ko yung bagay na yun
sa kanya, papayag at papayag sya dahil sa sobrang inis at galit nya sakin. Dahil hindi nya
ako maintindihan sa kung anu mang pinupunto ko sa kanya.
Almost 3 hours kaming nag-usap nun. Alam mo yung tahimik lang din sya at hindi mo alam kung
nag-iisip ba o nagpipigil or what?
Bigla syang tumayo nun at inakala kong iiwan nya na ako. Mas pinili kong sundan sya dahil sa
takot kong baka nga hindi nya na ako balikan after. Pero tumayo lang pala sya kasi mag-ccr
sya. Hindi rin sana ako mag-ccr nun kasi natatakot akong baka paglabas ko, wala na sya. Pero
natuwa ako kasi nakita ko syang naghihintay sa labas. Hindi nya ako iniwan.
Narealize ko lang, kahit super dami kong sakit na naramdaman, frustrations, pagkainis dahil
sa kanya, hindi ko pa rin sya gustong mawala. Sa dami ng immaturities ko na ipinakita ko sa
kanya, pinipili nya pa ring hindi ako igive up. Oo, madaming times na na alam ko at ramdam
kong gustung-gusto nya na akong bitawan, na gustung-gusto nya akong isuko dahil alam kong
nahihirapan na sya sa ugali ko. Pero kahit ganun, nandyan pa rin sya sa tabi ko.Kahit puro
"sorry" lang bukamibibig ko sa kanya tuwing nakakagawa ako ng kasalanan, pinapatawad nya pa
rin ako. Ako pa rin yung pinipili nyang nasa tabi nya.
Siguro nga, kahit madami akong kinaiinisan sa kanya, kahit marami akong ayaw sa kanya at
marami akong hinihiling na sana meron din sya tulad ng iba, kahit marami syang pagkukulang
sakin, mahal nya nga talaga ako. Kasi sa sobrang dami ng maling nagawa ko sa relasyon namin,
nandyan pa rin sya sa tabi ko at hindi nya pa rin ako iniiwan. Knowing him na isang ma-pride
na tao at kapag ayaw nya yung isang bagay ay ayaw nya talaga? Swerte pa rin talaga ako...
Update update lang. :)
Super tagal ko na palang hindi nakakapag-update mg blog ko dito. Super dami nang nangyari for the past months and super naging busy na rin ako kaya hindi na nakapag-update.
So far, okay naman ang relationship namin. Nag-anniversary kami last month. Ayan na, 1 year na kami. Expected ko naman talaga na aabot kami dito nung bago pa lang kami. Pero sa mga pinagdaanan namin sa buong taon na yun, super hindi mo na ieexpect na magiging kami pa rin after.
Super daming struggles ng relationship namin sa loob nung 1 year na yun. Actually, kung ako ang tatanungin, hindi naman talaga naging happy yung time na yun. Puro iyak, puro sakit, puro away, hindi pagkakaintindihan. Super mega daming times na muntik na muntik na ako - kami - nag-give up. Super daming beses lumabas sa bibig nya yung mga salitang mei kinalaman sa "break-up". Super daming luha yung iniyak ko pagdating sa kanya. Super daming sleepless nights, efforts, yung inexert ko para lang mag-work yung relationship namin. Hindi mo na nga talaga ieexpect na magkakasundo pa kami eh.
Sa loob nung 1 year ng relationship namin na yun, ang dami ko ring natutunan. Una, na hindi lang love talaga ang kailangan para mag-work yung isang relasyon. Kailangan talaga ng tiwala. Super laking tiwala dun sa taong mahal mo. Na kahit ba parang imposible na talagang magtiwala ka pa dahil sa mga pinagdaanan mo nuon, wala ka pa ring choice kundi gawin yun. Kasi ikaw rin ang talunan pag wala ka nun. Hindi ko naman masasabing mei tiwala ako sa kanya 100 % sa ngayon, pero pinipilit ko. Ako rin naman kasi ang mahihirapan kapag hindi eh... Bukod rin pala sa love, kailangan niyo rin ng compatibility. Hindi lang pwede yung magkasundo kayo superficially. Dapat mei deep connection talaga kayo kasi super hindi talaga kayo magkakaintindihan kung wala nun. Hindi ko rin naman masasabing meron kami nun. Actually, wala nga ata eh. Pero we are working things out - I am. Sayang naman kasi kung papabayaan lang.
Super conscious effort talaga ang kailangan sa isang relasyon. Hindi lang pwede yung hahayaan nyu na lang totally yung isang bagay na gumalaw para sa inyong dalawa. Choice nyo kung maggigive up kayo o kung ipaglalaban nyo. Choice nyo kung tiututloy nyo or bibitawan nyu na. Asa inyo yung decision kung worth it pa bang ipagpatuloy yung meron kayo o ilelet go nyo na lang... Decision nyo kung magririsk pa kayo at magsasacrifice o isusuko nyo na lang kasi masakit na. Kailangan nyong maging strong para maging masaya. Kailangan nyong iweigh ang mga bagay bagay...
Narealize ko din lately na hindi ko pa makukuha yung pinaka-gusto ko as of the moment. Talagang kahit ipagpilitan ko, hindi pa rin talaga sya maibibigay sakin soon. Ewan ko ba. Hindi naman sa super gusto ko na sya talaga mangyari ngayon kasi alam ko namang hindi pa ako talaga handa sa bagay na yun eh. Ang gusto ko lang naman kasi ay yung assurance na manggagaling sa kanya. Hindi lang verbally pero gusto ko totoo talaga. Yung promise na mangyayari yung bagay na yun kasi gusto nya at hindi dahil napipilitan lang sya o naprepressure sakin. Iba kasi kapag mei security ka na at meron kang pinanghahawakan eh. Na-trauma na rin kasi ako nuon. Yung tipong mangangako-ngako tapos maglalaho lang rin pala. Haay. Ewan ko ba talaga.
So far, okay naman kami. After ng anniv. namin, nagkaron na naman kami ng major major na away. Buti na lang, wala pa ring nag-give up samin. Ngayon, masaya na ako. Pinili ko na rin kasing mag-go-with-the-flow eh.
Sige na lang, oo na lang ako sa kung anong gusto nya. Baka kasi sa kakaforce kong mangyari yung mga gusto ko, mawala lang rin sya sakin. Ayoko nang maulit yung ginawa ni...
|
Ang Swerte Ko. :)
Nag-away na naman kami nung monthsary namin. After ilang weeks, major major away na naman
nangyari samin. Ewan ko ba. Alam mo yung super hindi mo naman talaga ineexpect tapos mei
mangyayari pa lang ganun? I almost lost him - again. Oo, kasalanan ko. Katangahan ko. Panu
ba naman kasi, hindi ko na daw kasi sya binigyan ng kalayaang gawin yung gusto nya. Hindi ko
na sya hinayaan mag-grow which is para rin naman daw samin dalawa. Monthsary kasi namin yun.
Super excited ako the whole week for that day kasi yung day na yun ay pina-off ko pa sa
schedule nya sa supervisor nya para lang makasama ko sya ng matagal. Super yun yung
pinakahihintay kong highlight nung week na yun kasi nga super okay kami nung mga previous
weeks. Tapos nung night before, bigla bigla syang magsasabing meron daw silang team building
sa UNO at pinapapunta sya. Nainis ako. Alam mo yung iba pala yung mas uunahin nya kesa
sakin? Yun yung naramdaman ko nun eh. Super sumama yung loob ko nung time na yun kasi alam
kong iyon yung mas pipiliin nya kesa sa monthsary namin. Sumama yung loob ko kasi sinabi
nyang mei next time pa naman daw other than sa date na 21. Hindi na ako nakipagtalo sa kanya
after nun at binabaan ko na lang sya ng phone. Inexpect ko na lang din na uunahin nya talaga
yung team building na yun kesa sakin.
Super frustrated ako dahil dun. Kasi alam na alam kong ako na naman yung magiging masama
after all. Oo nga, ako nga yung masama pero kasi ang point ko lang naman eh nagplano kasi
ako na makasama sya at macelebrate yung araw na yun kasi nga monthsary namin yun tapos ganun
lang din pala di ba? Pero after that, I felt guilty. Especially nung inexplain nya na sakin
yung reason the day after kung bakit nya talaga gustong umattend dun sa activity na yun.
Alam ko naman yung point nya eh. Maiintindihan ko naman yun. Kaso lang, hindi nya rin naman
inexplain sakin ng maayos. Nagalit na rin kasi agad sya nun nagalit ako sa kanya. Ang labo
lang.
Hindi na rin sya tumuloy dun sa team building kasi nabadtrip na raw sya sakin at
makukunsensya daw sya kapag umalis pa rin sya habang ako, galit sa kanya. Nagkita na lang
din kami nung araw na yun at dun na namin napag-usapan yung lahat.
Muntik na naman syang nawala sakin. Alam ko at ramdam na ramdam kong gustung-gusto nya nang
bitawan yung mga salitang "Ayoko na". Alam na alam kong pag sinuggest ko yung bagay na yun
sa kanya, papayag at papayag sya dahil sa sobrang inis at galit nya sakin. Dahil hindi nya
ako maintindihan sa kung anu mang pinupunto ko sa kanya.
Almost 3 hours kaming nag-usap nun. Alam mo yung tahimik lang din sya at hindi mo alam kung
nag-iisip ba o nagpipigil or what?
Bigla syang tumayo nun at inakala kong iiwan nya na ako. Mas pinili kong sundan sya dahil sa
takot kong baka nga hindi nya na ako balikan after. Pero tumayo lang pala sya kasi mag-ccr
sya. Hindi rin sana ako mag-ccr nun kasi natatakot akong baka paglabas ko, wala na sya. Pero
natuwa ako kasi nakita ko syang naghihintay sa labas. Hindi nya ako iniwan.
Narealize ko lang, kahit super dami kong sakit na naramdaman, frustrations, pagkainis dahil
sa kanya, hindi ko pa rin sya gustong mawala. Sa dami ng immaturities ko na ipinakita ko sa
kanya, pinipili nya pa ring hindi ako igive up. Oo, madaming times na na alam ko at ramdam
kong gustung-gusto nya na akong bitawan, na gustung-gusto nya akong isuko dahil alam kong
nahihirapan na sya sa ugali ko. Pero kahit ganun, nandyan pa rin sya sa tabi ko.Kahit puro
"sorry" lang bukamibibig ko sa kanya tuwing nakakagawa ako ng kasalanan, pinapatawad nya pa
rin ako. Ako pa rin yung pinipili nyang nasa tabi nya.
Siguro nga, kahit madami akong kinaiinisan sa kanya, kahit marami akong ayaw sa kanya at
marami akong hinihiling na sana meron din sya tulad ng iba, kahit marami syang pagkukulang
sakin, mahal nya nga talaga ako. Kasi sa sobrang dami ng maling nagawa ko sa relasyon namin,
nandyan pa rin sya sa tabi ko at hindi nya pa rin ako iniiwan. Knowing him na isang ma-pride
na tao at kapag ayaw nya yung isang bagay ay ayaw nya talaga? Swerte pa rin talaga ako...
Update update lang. :)
Super tagal ko na palang hindi nakakapag-update mg blog ko dito. Super dami nang nangyari for the past months and super naging busy na rin ako kaya hindi na nakapag-update.
So far, okay naman ang relationship namin. Nag-anniversary kami last month. Ayan na, 1 year na kami. Expected ko naman talaga na aabot kami dito nung bago pa lang kami. Pero sa mga pinagdaanan namin sa buong taon na yun, super hindi mo na ieexpect na magiging kami pa rin after.
Super daming struggles ng relationship namin sa loob nung 1 year na yun. Actually, kung ako ang tatanungin, hindi naman talaga naging happy yung time na yun. Puro iyak, puro sakit, puro away, hindi pagkakaintindihan. Super mega daming times na muntik na muntik na ako - kami - nag-give up. Super daming beses lumabas sa bibig nya yung mga salitang mei kinalaman sa "break-up". Super daming luha yung iniyak ko pagdating sa kanya. Super daming sleepless nights, efforts, yung inexert ko para lang mag-work yung relationship namin. Hindi mo na nga talaga ieexpect na magkakasundo pa kami eh.
Sa loob nung 1 year ng relationship namin na yun, ang dami ko ring natutunan. Una, na hindi lang love talaga ang kailangan para mag-work yung isang relasyon. Kailangan talaga ng tiwala. Super laking tiwala dun sa taong mahal mo. Na kahit ba parang imposible na talagang magtiwala ka pa dahil sa mga pinagdaanan mo nuon, wala ka pa ring choice kundi gawin yun. Kasi ikaw rin ang talunan pag wala ka nun. Hindi ko naman masasabing mei tiwala ako sa kanya 100 % sa ngayon, pero pinipilit ko. Ako rin naman kasi ang mahihirapan kapag hindi eh... Bukod rin pala sa love, kailangan niyo rin ng compatibility. Hindi lang pwede yung magkasundo kayo superficially. Dapat mei deep connection talaga kayo kasi super hindi talaga kayo magkakaintindihan kung wala nun. Hindi ko rin naman masasabing meron kami nun. Actually, wala nga ata eh. Pero we are working things out - I am. Sayang naman kasi kung papabayaan lang.
Super conscious effort talaga ang kailangan sa isang relasyon. Hindi lang pwede yung hahayaan nyu na lang totally yung isang bagay na gumalaw para sa inyong dalawa. Choice nyo kung maggigive up kayo o kung ipaglalaban nyo. Choice nyo kung tiututloy nyo or bibitawan nyu na. Asa inyo yung decision kung worth it pa bang ipagpatuloy yung meron kayo o ilelet go nyo na lang... Decision nyo kung magririsk pa kayo at magsasacrifice o isusuko nyo na lang kasi masakit na. Kailangan nyong maging strong para maging masaya. Kailangan nyong iweigh ang mga bagay bagay...
Narealize ko din lately na hindi ko pa makukuha yung pinaka-gusto ko as of the moment. Talagang kahit ipagpilitan ko, hindi pa rin talaga sya maibibigay sakin soon. Ewan ko ba. Hindi naman sa super gusto ko na sya talaga mangyari ngayon kasi alam ko namang hindi pa ako talaga handa sa bagay na yun eh. Ang gusto ko lang naman kasi ay yung assurance na manggagaling sa kanya. Hindi lang verbally pero gusto ko totoo talaga. Yung promise na mangyayari yung bagay na yun kasi gusto nya at hindi dahil napipilitan lang sya o naprepressure sakin. Iba kasi kapag mei security ka na at meron kang pinanghahawakan eh. Na-trauma na rin kasi ako nuon. Yung tipong mangangako-ngako tapos maglalaho lang rin pala. Haay. Ewan ko ba talaga.
So far, okay naman kami. After ng anniv. namin, nagkaron na naman kami ng major major na away. Buti na lang, wala pa ring nag-give up samin. Ngayon, masaya na ako. Pinili ko na rin kasing mag-go-with-the-flow eh.
Sige na lang, oo na lang ako sa kung anong gusto nya. Baka kasi sa kakaforce kong mangyari yung mga gusto ko, mawala lang rin sya sakin. Ayoko nang maulit yung ginawa ni...
|
Cyberfriends
your affilates goes hereeee :D like this
morla
morla
morla
morla
morla
 back |
