Hindi ko naman talaga papansinin eh. Kaso naramdaman kong naaapektuhan na ako. Bakit ganun? Alam kong walang taong perpektong nag-eexist dito sa mundo pero bakit parang hindi na nagiging okay na sa tuwing kausap ko sya, pinapamukha nya saking hindi ako perpekto. Una, sa ugali ko. Good thing, as in super okay nga na pinaparealize nya sakin yung mga mali at ka-immaturean ko. Good thing din na pinagsasabihan nya ako kasi at least, nalalaman ko kung anu ba dapat yung mga baguhin ko sa sarili ko kasi mali naman talaga yung mga bagay na yun sakin eh. Pero kapag paulit-ulit na lang tas lahat na lang, nadedegrade na yung pagkatao ko. Sa totoo lang. Alam ko namang mababa talaga yung self-esteem ko from the very start kaya nga I always try to escape from reality eh. Kaya super naaapaektuhan ako nung mga anxieties ko. Tapos iiinteroggate ka pa nya about sa mga bagay bagay na mali sayo? Iba na talaga yung effect sakin lately. Tas one time pa, bigla nyang naikwento yung ex nya nung nagrarant na ako about sa work ko. Eh di si ako naman, nakikinig lang. Binanggit nyang same daw kami ng work nung ex nya, na malaki daw yung sweldo nung girl kahit 3x lang a week pumapasok, na kung kelan lang gustong pumasok dun lang papasok, na mataas daw ang pangarap nung girl sa buhay tas na gusto daw maging successful, ganun, kaya nag-abroad, nagresign sa work, bla bla. Tas napunta na dun sa part na sabi nyang, "Ikaw, kung anung gusto mo." parang yung tipong, "Ikaw, kung gusto mong maghanap ng ibang trabaho, gawin mo para may ma-achieve ka naman. Hindi lang ganyan. Tutal nagrereklamo ka naman eh." Hanggang sa tinanung na nga nya ako kung anu daw bang pangarap ko. Eh di syempre, ako tong si wala naman talaga definite na gusto sa buhay, hindi ako nakasagot. Nanliit na naman ako sa sarili ko. Na para bang, "Okay. Ganun pala yung ex mo. Sorry kasi hindi ako ganun eh. Wala akong pangarap. Maliit lang sahod ko.Sorry kasi nagstastay ako dito sa HTA." Alam mo yung feeling na, "Aww. Grabe naman. Wala pala akong kwentang tao. Dahil ba nagrant ako about sa work eh kasalanan ko yun? Na nandito lang ako sa HTA at eto lang na-aachieve ko." Nasaktan ako honestly. Alam ko namang hindi nya intensyong sabihin sakin yun or hindi nya naman talaga minimean yung iniisip ko. Pero syempre, ganun yung dating sakin bilang negative akong tao. Hindi na lang talaga ako nakasagot nung time na yun. Yung tipong ginusto kong ibaba na lang yung phone tas magtago kasi kung anu lang yung pangarap ko nde ko pa masabi, hindi ko pa maexplain sa kanya. Grabe talaga yung feeling ko kagabi. Parang dinurog ako ng pinung-pino sa kahihiyan. Talaga ngang masakit yung katotohanan nu? Tsk. Iniba ko na lang tuloy yung usapan tas napareflect na lang tuloy ako na, "Oo nga naman. Anu nga bang pangarap ko? Hindi ba nya ako matatanggap ng buo kung sabihin kong wala akong gusto sa buhay ko? Na kuntento na lang ako sa ginagawa ko ngayun?" Pero syempre hindi ko naman pwedeng itanung sa kanya yun di ba? Kailangan ko ba kasi talagang magbago ng bonggang bongga para lang sa kanya? O dapat ko nga talagang gawin yun kasi para din naman yun sa sarili ko?

Medyo mabilis yung mga pangyayari these past few days pero ayus lang. Masaya ako. Ang sarap ng feeling ng in love ulit after some time. Mas masarap kasi this time, hindi ko na kailangang ipagpilitan yung sarili ko sa isang taong hindi naman ako gusto. Alam mo yun? Ang sarap kasi, for the first time again, mei nagmahal sakin ng totoo. Kahit nakakatakot nang umasa na naman at mahulog ng sobra sa isang bagay, I still chose pa rin na tumuloy. Masaya kasi eh. Sinu bang ayaw na maging masaya di ba? Kaya kahit hindi natin alam mga pedeng mangyari in the future, nag-take pa rin ako ng risk. Pero syempre sa kabila nung mga saya na yun, meron at meron pa ring mga bagay na hindi sasabay sa kasiyahang yun. Medyo hindi pa kasi kami okay sa lahat ng tao eh. I mean, hindi naman sa tutol sila para samin. Iba kasi talaga ang sitwasyon namin eh. Yung tipong, parang hindi pedeng maging kami. Hindi dahil ayaw ng parents ko or ng parents nya or what. Mahirap lang talaga yung sitwasyon namin. Lalu sa work. T.T Hindi ko na isheshare kasi baka mapublicize pa nang bongga eh. Pero kasi parang kung titignan lang, hindi naaangkop yung relationship namin sa mata ng ibang tao. Sige, one thing yung social status. Pero not actually "social". Parang ganun na rin. Aaminin ko, it matters to me. Syempre, iisipin ko pa rin yung iniiisip ng ibang tao. Aminado ako run. Pero alam ko naman na dadating yung time na hindi ko na papansinin yung mga bagay na yun eh. Kasi yun naman din talaga yung dapat. Mahal mo yung tao eh. AT ang mahalaga dun, kung anu yung pagkatao nya. Kaso nga lang sa sitwasyon lang talaga namin, medyo mahirap lang talagang gumalaw. Marami kasing nakatinging mga mata. Kaya sana in time, matanggap ng mga tao sa paligid namin yung "kami". Ang saya nun, tiyak yun! :)

Tulad nga nung sinabi kong mahirap yung sitwasyon naming dalawa. Meron pa kasing isang bagay na ewan ko ba kung ikatutuwa ko ba o ikaiinis. Siguro dahil isa syang issue na naiwan ko pa sa nakaraan dahil nga sa bilis nung mga happenings lately. Hindi ko rin alam kung matututwa ba ako na nangyayari yung isang bagay na yun o hindi eh. Eto kasing si Happiness, hindi ko alam kung anung gustong palabasin. @_@ Nakakaasar lang kasi kung kelan masaya na ako meron pa akong nababalitaan tungkol sa kanya na nakakaapekto sakin. Nakita nya raw kasi kami ni boylet na "sweet" sa isa't-isa one time. Tas nag-comment sya na, "Ayus si anu ah..." sa co-workers ni boylet at nakarating sakin. Eh di syempre, anu pa bang iisipin mo dun sa sinabi nyang yun di ba? Hindi ko ba alam kung nagseselos ba sya kaya ganun sya maka-react sa nakita nya at kelangan nya pang itsismis sa ibang tao odahil ba nagfeefeeling lang sya na gustong-gusto ko sya at wala wala lang yung nakita nya? Minsan gusto kong isiping buti na nga lang at nakita nya kami para maisip nya kung anu ba talagang nawala sakanya eh. Pero syempre nakakatakot pa rin, hindi dahil sya yung nakakita samin pero kasi dahil mei nakakita samin. Eh dahil nga sa sitwasyon namin dito sa work, hindi pedeng mei makakita ng bongga samin. Ewan ko kung anung dapat kong isipin. Gusto ko syang kumprontahin about dun sa nakita nya pero dahil hindi nya pa ako nasasampolan ng harapan eh siguradong pag nagreact ako, lalabas na guilty ako. >,< So ayun lang, nakakaasar kasi imbis na kahit papanu maging masaya ako dahil okay naman kami kahit papanu, bigla bigla pa syang hihirit ng mga ganun. Eh what more kung ipagkalat nya di ba? Yun din yung one thing na gusto kong i-clear sa kanya kaya gusto ko talagang kumprontahin sya. Waaah nakakaasar. Kung totoo mang nagseselos sya sabi nga ibang nakakaalam ng pangyayari, sorry sya. ANG BAGAL NYA EH. Pero kung hindi man, aba! Leche sya. Manahimik sya. HAHA

Hindi ko naman talaga papansinin eh. Kaso naramdaman kong naaapektuhan na ako. Bakit ganun? Alam kong walang taong perpektong nag-eexist dito sa mundo pero bakit parang hindi na nagiging okay na sa tuwing kausap ko sya, pinapamukha nya saking hindi ako perpekto. Una, sa ugali ko. Good thing, as in super okay nga na pinaparealize nya sakin yung mga mali at ka-immaturean ko. Good thing din na pinagsasabihan nya ako kasi at least, nalalaman ko kung anu ba dapat yung mga baguhin ko sa sarili ko kasi mali naman talaga yung mga bagay na yun sakin eh. Pero kapag paulit-ulit na lang tas lahat na lang, nadedegrade na yung pagkatao ko. Sa totoo lang. Alam ko namang mababa talaga yung self-esteem ko from the very start kaya nga I always try to escape from reality eh. Kaya super naaapaektuhan ako nung mga anxieties ko. Tapos iiinteroggate ka pa nya about sa mga bagay bagay na mali sayo? Iba na talaga yung effect sakin lately. Tas one time pa, bigla nyang naikwento yung ex nya nung nagrarant na ako about sa work ko. Eh di si ako naman, nakikinig lang. Binanggit nyang same daw kami ng work nung ex nya, na malaki daw yung sweldo nung girl kahit 3x lang a week pumapasok, na kung kelan lang gustong pumasok dun lang papasok, na mataas daw ang pangarap nung girl sa buhay tas na gusto daw maging successful, ganun, kaya nag-abroad, nagresign sa work, bla bla. Tas napunta na dun sa part na sabi nyang, "Ikaw, kung anung gusto mo." parang yung tipong, "Ikaw, kung gusto mong maghanap ng ibang trabaho, gawin mo para may ma-achieve ka naman. Hindi lang ganyan. Tutal nagrereklamo ka naman eh." Hanggang sa tinanung na nga nya ako kung anu daw bang pangarap ko. Eh di syempre, ako tong si wala naman talaga definite na gusto sa buhay, hindi ako nakasagot. Nanliit na naman ako sa sarili ko. Na para bang, "Okay. Ganun pala yung ex mo. Sorry kasi hindi ako ganun eh. Wala akong pangarap. Maliit lang sahod ko.Sorry kasi nagstastay ako dito sa HTA." Alam mo yung feeling na, "Aww. Grabe naman. Wala pala akong kwentang tao. Dahil ba nagrant ako about sa work eh kasalanan ko yun? Na nandito lang ako sa HTA at eto lang na-aachieve ko." Nasaktan ako honestly. Alam ko namang hindi nya intensyong sabihin sakin yun or hindi nya naman talaga minimean yung iniisip ko. Pero syempre, ganun yung dating sakin bilang negative akong tao. Hindi na lang talaga ako nakasagot nung time na yun. Yung tipong ginusto kong ibaba na lang yung phone tas magtago kasi kung anu lang yung pangarap ko nde ko pa masabi, hindi ko pa maexplain sa kanya. Grabe talaga yung feeling ko kagabi. Parang dinurog ako ng pinung-pino sa kahihiyan. Talaga ngang masakit yung katotohanan nu? Tsk. Iniba ko na lang tuloy yung usapan tas napareflect na lang tuloy ako na, "Oo nga naman. Anu nga bang pangarap ko? Hindi ba nya ako matatanggap ng buo kung sabihin kong wala akong gusto sa buhay ko? Na kuntento na lang ako sa ginagawa ko ngayun?" Pero syempre hindi ko naman pwedeng itanung sa kanya yun di ba? Kailangan ko ba kasi talagang magbago ng bonggang bongga para lang sa kanya? O dapat ko nga talagang gawin yun kasi para din naman yun sa sarili ko?

Medyo mabilis yung mga pangyayari these past few days pero ayus lang. Masaya ako. Ang sarap ng feeling ng in love ulit after some time. Mas masarap kasi this time, hindi ko na kailangang ipagpilitan yung sarili ko sa isang taong hindi naman ako gusto. Alam mo yun? Ang sarap kasi, for the first time again, mei nagmahal sakin ng totoo. Kahit nakakatakot nang umasa na naman at mahulog ng sobra sa isang bagay, I still chose pa rin na tumuloy. Masaya kasi eh. Sinu bang ayaw na maging masaya di ba? Kaya kahit hindi natin alam mga pedeng mangyari in the future, nag-take pa rin ako ng risk. Pero syempre sa kabila nung mga saya na yun, meron at meron pa ring mga bagay na hindi sasabay sa kasiyahang yun. Medyo hindi pa kasi kami okay sa lahat ng tao eh. I mean, hindi naman sa tutol sila para samin. Iba kasi talaga ang sitwasyon namin eh. Yung tipong, parang hindi pedeng maging kami. Hindi dahil ayaw ng parents ko or ng parents nya or what. Mahirap lang talaga yung sitwasyon namin. Lalu sa work. T.T Hindi ko na isheshare kasi baka mapublicize pa nang bongga eh. Pero kasi parang kung titignan lang, hindi naaangkop yung relationship namin sa mata ng ibang tao. Sige, one thing yung social status. Pero not actually "social". Parang ganun na rin. Aaminin ko, it matters to me. Syempre, iisipin ko pa rin yung iniiisip ng ibang tao. Aminado ako run. Pero alam ko naman na dadating yung time na hindi ko na papansinin yung mga bagay na yun eh. Kasi yun naman din talaga yung dapat. Mahal mo yung tao eh. AT ang mahalaga dun, kung anu yung pagkatao nya. Kaso nga lang sa sitwasyon lang talaga namin, medyo mahirap lang talagang gumalaw. Marami kasing nakatinging mga mata. Kaya sana in time, matanggap ng mga tao sa paligid namin yung "kami". Ang saya nun, tiyak yun! :)

Tulad nga nung sinabi kong mahirap yung sitwasyon naming dalawa. Meron pa kasing isang bagay na ewan ko ba kung ikatutuwa ko ba o ikaiinis. Siguro dahil isa syang issue na naiwan ko pa sa nakaraan dahil nga sa bilis nung mga happenings lately. Hindi ko rin alam kung matututwa ba ako na nangyayari yung isang bagay na yun o hindi eh. Eto kasing si Happiness, hindi ko alam kung anung gustong palabasin. @_@ Nakakaasar lang kasi kung kelan masaya na ako meron pa akong nababalitaan tungkol sa kanya na nakakaapekto sakin. Nakita nya raw kasi kami ni boylet na "sweet" sa isa't-isa one time. Tas nag-comment sya na, "Ayus si anu ah..." sa co-workers ni boylet at nakarating sakin. Eh di syempre, anu pa bang iisipin mo dun sa sinabi nyang yun di ba? Hindi ko ba alam kung nagseselos ba sya kaya ganun sya maka-react sa nakita nya at kelangan nya pang itsismis sa ibang tao odahil ba nagfeefeeling lang sya na gustong-gusto ko sya at wala wala lang yung nakita nya? Minsan gusto kong isiping buti na nga lang at nakita nya kami para maisip nya kung anu ba talagang nawala sakanya eh. Pero syempre nakakatakot pa rin, hindi dahil sya yung nakakita samin pero kasi dahil mei nakakita samin. Eh dahil nga sa sitwasyon namin dito sa work, hindi pedeng mei makakita ng bongga samin. Ewan ko kung anung dapat kong isipin. Gusto ko syang kumprontahin about dun sa nakita nya pero dahil hindi nya pa ako nasasampolan ng harapan eh siguradong pag nagreact ako, lalabas na guilty ako. >,< So ayun lang, nakakaasar kasi imbis na kahit papanu maging masaya ako dahil okay naman kami kahit papanu, bigla bigla pa syang hihirit ng mga ganun. Eh what more kung ipagkalat nya di ba? Yun din yung one thing na gusto kong i-clear sa kanya kaya gusto ko talagang kumprontahin sya. Waaah nakakaasar. Kung totoo mang nagseselos sya sabi nga ibang nakakaalam ng pangyayari, sorry sya. ANG BAGAL NYA EH. Pero kung hindi man, aba! Leche sya. Manahimik sya. HAHA