Blogging. Namiss ko 'to ah. It's been a while. Medyo busy kasi these days because of work syempre tas mei mini business pa. I can say na wala naman pa rin nagbabago sa life ko lately. I'm with same people pa rin naman. Same things are happening too. Yun bang idle lang sya tas nagflo-float lang. Pero okay lang naman ako. Masaya kasi lesser anxieties na - sa work, sa life as a whole. Nakaadjust na sa work, happy sa friends. Lovelife na lang yung kulang. As always. Haha pero keri pa naman. Sabi nga, nde dapat minamadali.

Kung yung issue about kay Zaldy yung pag-uusapan, ganun pa rin. Since nung huli naming napag-usapan yung tungkol sa "bagay" na yun, hindi na sya naulit ulit. Nag-iba na rin kasi siya ng circle of friends kaya lesser na yung encounters ko with him. Lesser na din yung mga pang-aasar nila samin kasi nalilink na sya sa ibang girl. Narealize ko yun nung Employees' Day namin last Feb. 2011. Nagkaron kasi ng pangyayari dun na silang dalawa lang yung pinakalate na dumating plus yung naawardan sila pareho ng second best dressed kahit wala naman talagang ganung award. Dun sumampal sakin yung reality na hindi nya ako gusto. So from that point up to now, tumahimik na ako. Nakakasawa na kasi. Nakakapagod nang umasa. Kahit ba from the start nde naman ikaw yung nagsimula. Nakakapuno lang. Nde na nakakatuwa. From that point too, naging obvious na na iniiwasan nya ako. Pag mei gathering kami, it's either sya yung pinaka huling dumadating, yung tipong paalis na kaming lahat. Or kung hindi naman, dadating sya at aalis rin agad. Tas kung nasan ako, di sya dun pupunta. Oh di ba, an cute lang? Harap-harapan. Ayun. SImula rin nun, umiwas na rin ako. Nde na ako nag-enjoy na makita sya at nagsimula na rin akong mairita sa pagmumukha nya. Harap-harapan ko na rin syang iniwasan. Literal. Ganti lang ba. Bastusan eh. Pero sa gitna ng lahat ng mga yun, mei mga pangyayari pa ring nagremind sakin sa kung anu yung feelings ko ba talaga. Pero sa ngayun, masaya ako na ganito na lang. Gusto ko kasing maramdaman nyang nde sya kawalan. Ayoko nang magfeeling pa sya na deadz na deadz ako sa kanya. Kasi nde naman na eh. Kaya ayun. Okay na 'to. Mei iba na naman akong magandang tanawing nakikita eh. At happyng happy ako dun. HAHAHA

Blogging. Namiss ko 'to ah. It's been a while. Medyo busy kasi these days because of work syempre tas mei mini business pa. I can say na wala naman pa rin nagbabago sa life ko lately. I'm with same people pa rin naman. Same things are happening too. Yun bang idle lang sya tas nagflo-float lang. Pero okay lang naman ako. Masaya kasi lesser anxieties na - sa work, sa life as a whole. Nakaadjust na sa work, happy sa friends. Lovelife na lang yung kulang. As always. Haha pero keri pa naman. Sabi nga, nde dapat minamadali.

Kung yung issue about kay Zaldy yung pag-uusapan, ganun pa rin. Since nung huli naming napag-usapan yung tungkol sa "bagay" na yun, hindi na sya naulit ulit. Nag-iba na rin kasi siya ng circle of friends kaya lesser na yung encounters ko with him. Lesser na din yung mga pang-aasar nila samin kasi nalilink na sya sa ibang girl. Narealize ko yun nung Employees' Day namin last Feb. 2011. Nagkaron kasi ng pangyayari dun na silang dalawa lang yung pinakalate na dumating plus yung naawardan sila pareho ng second best dressed kahit wala naman talagang ganung award. Dun sumampal sakin yung reality na hindi nya ako gusto. So from that point up to now, tumahimik na ako. Nakakasawa na kasi. Nakakapagod nang umasa. Kahit ba from the start nde naman ikaw yung nagsimula. Nakakapuno lang. Nde na nakakatuwa. From that point too, naging obvious na na iniiwasan nya ako. Pag mei gathering kami, it's either sya yung pinaka huling dumadating, yung tipong paalis na kaming lahat. Or kung hindi naman, dadating sya at aalis rin agad. Tas kung nasan ako, di sya dun pupunta. Oh di ba, an cute lang? Harap-harapan. Ayun. SImula rin nun, umiwas na rin ako. Nde na ako nag-enjoy na makita sya at nagsimula na rin akong mairita sa pagmumukha nya. Harap-harapan ko na rin syang iniwasan. Literal. Ganti lang ba. Bastusan eh. Pero sa gitna ng lahat ng mga yun, mei mga pangyayari pa ring nagremind sakin sa kung anu yung feelings ko ba talaga. Pero sa ngayun, masaya ako na ganito na lang. Gusto ko kasing maramdaman nyang nde sya kawalan. Ayoko nang magfeeling pa sya na deadz na deadz ako sa kanya. Kasi nde naman na eh. Kaya ayun. Okay na 'to. Mei iba na naman akong magandang tanawing nakikita eh. At happyng happy ako dun. HAHAHA