Birthday nya kahapon. I really planned for something special sana. Nung una kasi, binalak kong magpadeliver sa kanila ng cake and sana ipapacourier ko yung gift ko. Syempre, nde ko naman natupad yun kasi ako pa? Haha tinamad ako plus naisip ko kasing baka nde naman nya maappreciate kung anu mang effort yung iexert ko since wala na nga syang pakielam sakin. Hanggang day before ng birthday nya, wala pa rin akong idea what to give. Ayoko rin kasing gumastos. Hanggang sa bumili na lang ako ng bracelet sa Silverworks night before para in case na pumayag syang makipagmeet sakin, mei ibibigay ako. Tas sa sobrang tampo ko sa kanya, talagang tiniis ko na hindi sya batiin kahapon. Hanggang sa sya na nauna magchat sakin. Hindi ko talaga pinapansin. Super nasasaktan na ako sa sitwasyon namin eh. Pero I had no choice kundi magreply din sa kanya. Binati ko rin sya and napag-usapan na din namin na magmeet last night. We met up at SM San Lazaro at around 7:30 pm then deretso kami sa McDo. As usual, fries na naman yung gusto nya. Kwentuhan to the max kami and I really enjoyed being with him kasi puro lang kami asaran at tawanan. That was the second time na nakipagmeet sya sakin sa month ng September. Somehow I felt special kasi after ng work nya, nagpalit lang sya ng clothes then dumeretso na sya sa SM to meet me. I felt special kasi onting hours na nga lang yung natitira sa birthday nya, he still chose to spend some of his time with me. Siguro nga wala syang malisya pero kahit na, natouch pa rin ako. Hinatid nya pa ako pauwi nang naglalakad. I was really happy last night. I was even smiling before going to bed. Pero syempre, I know I should not expect anything. Kahit hindi ko pa rin tanggap na siguro nga, we're better off that way. I still feel something for him. Hindi na nga lang siguro kasing tindi ng nafeel ko dati for him or for Marlon pero I know in my heart na he's still and he will always be special to me. Sana lang talaga maappreciate nya yung efforts ko para sa kanya. Appreciation lang, okay na sakin siguro. Kesa naman wala. Just like how much I appreciate his existence in my life, sabi ko nga sa letter ko sa kanya. Tuloy, parang birthday ko na rin kahapon kasi pati ako happy. Haha super thanks talaga sa kanya kasi kahit saglit lang, and kahit walang malice, I felt happy. :) pero ngayun syempre, back to reality na. Dating sitwasyon. Wala na talaga sya sakin. At magsisimula na naman akong makalimot. :/

Birthday nya kahapon. I really planned for something special sana. Nung una kasi, binalak kong magpadeliver sa kanila ng cake and sana ipapacourier ko yung gift ko. Syempre, nde ko naman natupad yun kasi ako pa? Haha tinamad ako plus naisip ko kasing baka nde naman nya maappreciate kung anu mang effort yung iexert ko since wala na nga syang pakielam sakin. Hanggang day before ng birthday nya, wala pa rin akong idea what to give. Ayoko rin kasing gumastos. Hanggang sa bumili na lang ako ng bracelet sa Silverworks night before para in case na pumayag syang makipagmeet sakin, mei ibibigay ako. Tas sa sobrang tampo ko sa kanya, talagang tiniis ko na hindi sya batiin kahapon. Hanggang sa sya na nauna magchat sakin. Hindi ko talaga pinapansin. Super nasasaktan na ako sa sitwasyon namin eh. Pero I had no choice kundi magreply din sa kanya. Binati ko rin sya and napag-usapan na din namin na magmeet last night. We met up at SM San Lazaro at around 7:30 pm then deretso kami sa McDo. As usual, fries na naman yung gusto nya. Kwentuhan to the max kami and I really enjoyed being with him kasi puro lang kami asaran at tawanan. That was the second time na nakipagmeet sya sakin sa month ng September. Somehow I felt special kasi after ng work nya, nagpalit lang sya ng clothes then dumeretso na sya sa SM to meet me. I felt special kasi onting hours na nga lang yung natitira sa birthday nya, he still chose to spend some of his time with me. Siguro nga wala syang malisya pero kahit na, natouch pa rin ako. Hinatid nya pa ako pauwi nang naglalakad. I was really happy last night. I was even smiling before going to bed. Pero syempre, I know I should not expect anything. Kahit hindi ko pa rin tanggap na siguro nga, we're better off that way. I still feel something for him. Hindi na nga lang siguro kasing tindi ng nafeel ko dati for him or for Marlon pero I know in my heart na he's still and he will always be special to me. Sana lang talaga maappreciate nya yung efforts ko para sa kanya. Appreciation lang, okay na sakin siguro. Kesa naman wala. Just like how much I appreciate his existence in my life, sabi ko nga sa letter ko sa kanya. Tuloy, parang birthday ko na rin kahapon kasi pati ako happy. Haha super thanks talaga sa kanya kasi kahit saglit lang, and kahit walang malice, I felt happy. :) pero ngayun syempre, back to reality na. Dating sitwasyon. Wala na talaga sya sakin. At magsisimula na naman akong makalimot. :/